Verschillende oorzaken
Epilepsie komt vaak voor bij honden en eerder zelden bij katten. Dieren met deze aandoening krijgen te maken met spiertrekkingen of stuipaanvallen ten gevolge van een overmatige elektrische activiteit in de hersenen. Epilepsie kan bij eender welk type hond optreden, maar zien we doorgaans meer bij rashonden. Epilepsie komt vaak voor bij jonge honden, vnl. vanaf de leeftijd van 6 maanden. Meestal kan er dan geen onderliggende oorzaak worden aangetoond en spreken we daarom van “idiopathische epilepsie”. Bij oude honden zien we ook epilepsie, maar hier is in de meeste gevallen een onderliggende oorzaak voor te vinden, bijvoorbeeld leverfalen, nierfalen of een hersentumor. We spreken dan van “symptomatische epilepsie”.
Symptomen
Stuipaanvallen komen vaak onverwachts voor en treden meestal op als het dier rustig is of slaapt. Tijdens een volledige aanval valt de hond meestal op zijn zijkant en maakt trilbewegingen en krampachtige trapbewegingen met de poten. De bek kan klapperen en schuimbekken. Tijdens een epilepsieaanval is er eventueel ook ontlasting- of urineverlies. De duur van een dergelijke aanval is meestal kort, slechts enkele minuten. In een latere fase kunnen de aanvallen wel langer gaan duren of elkaar frequenter gaan opvolgen, tot zelfs meerdere aanvallen per dag. Typerend voor epilepsie is dat de hond tijdens zulke aanval niet bij bewustzijn is. Het dier neemt zelf dus niets waar van de aanval, het lijdt geen pijn en zal niet reageren als u zijn aandacht probeert te trekken. Bij sommige patiënten treden er enkel plaatselijke spiertrekkingen op en blijft het dier gewoon staan of rondlopen. We spreken dan over een partiële epilepsieaanval.
Wat doen bij een aanval?
Tijdens een stuipaanval kunt u helaas niet veel doen voor uw hond. Steek uw hand niet in zijn bek om bijten op de tong te voorkomen want de hond is zich van niets bewust en kan per ongeluk in uw hand bijten. De tong kan ook niet worden ingeslikt zoals bij mensen wel het geval is. Verplaats uw hond eventueel tijdens een aanval als het zich kan verwonden aan een meubel nabij.
Vanaf de start van de aanval, noteert u best hoe lang de aanval duurt. Indien een aanval langer dan 5 tot 10 minuten bezig is, moet u onmiddellijk een dierenarts verwittigen. Bij een aanval van lange duur kunnen de hersenen permanente schade oplopen. Bovendien kan er orgaanschade optreden door een stijging van de lichaamstemperatuur door het aanhoudende trillen. Eigenaars kunnen eventueel voor en na een aanval merken dat hun dier onrustiger is of veranderingen in gedrag vertoont. Na een aanval kan het dier enkele minuten tot enkele dagen lang versuft of gedesoriënteerd blijven.
Het is voor ons erg belangrijk om te weten hoe frequent epilepsieaanvallen optreden en hoe lang ze duren. Daarom is het bijhouden van een epilepsiedagboek erg waardevol. Klik hier om het dagboek te downloaden: http://www.epilepsie-hond.be/content/dam/internet/ah/epilepsyindogs/be_NL/documents/epilepsie_dagboek_nl.pdf.
Epilepsie is een niet te genezen aandoening maar kan wel worden behandeld om de frequentie en de duur van de aanvallen te verminderen. Raadpleeg ons als u denkt dat uw hond of kat aan epilepsie lijdt. Meer informatie omtrent epilepsie bij honden kunt u vinden op volgende website: www.epilepsie-hond.be.